70’S : ฮาร์ดร็อก, โปรเกรสซีฟ และพังก์
3 วงดนตรีที่มีส่วนในการปูทางของดนตรีร็อกในยุคนี้คงหนีไม่พ้น Led Zeppelin, Deep Purple และ Black Sabbath
วงร็อกอีกมากมายอันเป็นหน้าตาของยุค 70 อาทิ Chicago, Aerosmith, Uriah Heep, UFO, Kiss, AC/DC, ZZ Top, Grand Funk Railroad, Lynyrd Skynyrd, Fleetwood Mac, Journey, Foreigner, Styx, Roxy Music หรือศิลปินเดี่ยวอย่าง เดวิด โบวี, เอลตัน จอห์น, บิลลี โจล และบรูซ สปริงสทีน
ในบรรดาชื่อที่กล่าวมา หากนับว่า “พญาอินทรี” The Eagles คือสุดยอดวงร็อกยุค 70 ของฝั่งอเมริกา “ราชาในนามราชินี” อย่าง Queen ก็คงจะครองตำแหน่งนี้ในฝั่งอังกฤษอย่างไม่ต้องสงสัย
ในปี 1969 เกิดสิ่งใหม่ที่เรียกว่า โปรเกรสซีฟร็อก ในอัลบั้ม in the Court of the Crimson King ผลงานชุดแรกของ King Crimson อัลบั้มนี้ถูกยกให้เป็นอัลบั้มโปรเกรสซีฟ ร็อกชุดแรกของวงการ
ดนตรีที่ได้ชื่อว่าสังหารวงการเพลงร็อกคือ พังก์ ที่เกิดขึ้นมาในช่วงกลางทศวรรษที่ 70 เพื่อต่อต้านทุกสิ่งทุกอย่างที่คนเคยนิยามไว้กับเพลงร็อก ทั้งการปฏิเสธสันติภาพ การเล่นดนตรีอย่างง่ายๆ ด้วยคอร์ดไม่กี่คอร์ด ซึ่งจบลงในเวลาไม่กี่นาที สิ่งเดียวที่ยังคงเหลืออยู่ในความเป็นร็อกก็คือ การบรรเลงอย่างเมามันและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
สถานที่ในการให้กำเนิดพังก์นั้นเริ่มที่นิวยอร์ก โดยมีวงอย่าง New York Dolls, Ramones, Television, และ Blondie เป็นหัวหอก ก่อนที่จะระบาดไปยังลอนดอนเมื่อมีวงอย่าง The Damned และ The Clash เกิดขึ้นมา แต่ผู้ที่เป็นฮีโร่ตัวจริงที่ทำให้พังก์กลายเป็นกระแสของโลกได้แก่ Sex Pistols ที่ประกาศตนอย่างภาคภูมิว่าเป็นผู้ล้างบางฮาร์ดร็อกและโปรเกรสซีฟ ร็อกด้วยผลงานอัลบั้มเพียงแค่ชุดเดียวของวงเท่านั้น
นอกจากส่วนของงานดนตรีแล้ว พังก์ยังเป็นตัวขับดันในเรื่องของแฟชั่นในยุคนั้นอย่างช่วยไม่ได้ แม้จะมีอายุที่สั้น แต่อิทธิพลของมันยังส่งผลต่อวงการเพลงร็อคของโลกในอีก 20 ปีต่อมาอย่างแพร่หลาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น